Zaburzenia odżywiania – ANOREXIA NERVOSA
Zaburzenia odżywiania są tematem który mnie strasznie fascynuje i jest czymś o czym mogę czytać w nieskończoność.
Są definiowane jako zaburzenia nawyków żywieniowych na tle psychicznym. Są one domeną społeczeństw XXI wieku, a częstotliwość ich występowania stale rośnie. Są one szczególnie niebezpieczne, bowiem niosą one za sobą poważne konsekwencje, zarówno wśród objawów somatycznych, jak i psychicznych. Zaburzenia odżywiania mogą być również konsekwencją nieprawidłowych relacji z rodziną i osobami znaczącymi w przeszłości lub po prostu brakiem predyspozycji do radzenia sobie ze stresem, brakiem zrozumienia czy też brakiem akceptacji własnego ciała.
Jadłowstręt psychiczny występuje znacznie częściej u kobiet niż u mężczyzn, a występowanie tej jednostki w populacji stale rośnie. Naukowcy obserwują pięciokrotny wzrost częstości występowania na terenie Zachodniej Europy w ciągu ostatnich 40 lat. Najczęściej chorują dziewczynki w okresie dojrzewania tj. między 14 a 18 rokiem życia.
Jadłowstręt psychiczny, podobnie jak ortoreksja rozpoczynają się stopniowym eliminowaniem coraz większego wachlarza produktów z diety. W przypadku anoreksji, jako pierwsze wykluczone zostają produkty i potrawy powszechnie uznane za sprzyjające tyciu. Z czasem jednak pojawiają się systematyczne głodówki, starannie ukrywane przed najbliższymi. Najczęściej chorzy unikają wspólnych posiłków lub dyskretnie wyrzucają pożywienie. Brak apetytu tłumaczą również złym samopoczuciem lub dolegliwościami ze strony układu pokarmowego. Przeważnie wraz z ograniczeniem spożywania posiłków w parze idzie podejmowanie przez anorektyków nadmiernej aktywności fizycznej, choć udowodniono, że takie osoby pozostają dłużej w dobrej kondycji psychicznej niż osoby niećwiczące.
Oprócz znacznego spadku masy ciała, obserwujemy szereg innych negatywnych skutków zdrowotnych spowodowanych wyniszczeniem organizmu. W wyglądzie zewnętrznym obserwuje się takie zmiany jak: szorstka, wysuszona skóra, najczęściej pokryta meszkiem lanugo, a także przerzedzone i łamliwe włosy. Również paznokcie stają się kruche i nadmiernie pękają. Chorzy mają zmniejszoną tolerancję na zimną oraz gorącą temperaturę. Wśród objawów ogólnoustrojowych dominują objawy ze strony układu sercowo-naczyniowego takie jak bradykardia, tachykardia, nagłe spadki ciśnienia krwi a także anemia. Występują także problemy z układem pokarmowym – najczęściej nudności, wymioty oraz zaburzenia perystaltyki jelit. Również stałe zmęczenie, drażliwość, depresja, zawroty głowy i omdlenia.
Leczenie
Zazwyczaj zaangażowany w leczenie jest psychoterapeuta lub psychiatra. Najbardziej zaangażowani są specjaliści od zaburzeń odżywiania, często mający doświadczenie w psychiatrii lub medycynie młodzieżowej, ale mogą być niedostępni w niektórych lokalizacjach. Dietetyk może pomóc w wyborze pożywnych i bogatych w kalorie potraw. W przypadku młodzieży niezwykle istotne jest zaangażowanie ich szkół. Sukces leczenia może zależeć od nawiązania sojuszu terapeutycznego z pacjentem, zaangażowania rodziny pacjenta i ścisłej współpracy w zespole terapeutycznym.
Rodzice osób zmagających się z zaburzeniami odżywiania są na pierwszym froncie kiedy chodzi o frustracje związaną z częstym zmuszaniem do jedzenia. Dlatego ważne jest aby rodzice byli właściwie wyedukowani w sprawie choroby, aby nie pogorszyć istniejącej już sytuacji.
Wizyta u psychologa jest tu koniecznością, dlatego przed zaprowadzeniem nieletniego należy skonsultować się najpierw ze specjalistą aby wiedzieć jak podejść do dziecka nie zrażając go do wizyty.
Ważne jest aby osoby z zaburzeniami miały możliwość rozmowy z kimś bliskim lub z osobą specjalizującą się w tym temacie. Trzeba pamiętać, że anoreksja jest chorobą i jeśli nie zostanie potraktowana poważnie może być straszna w skutkach. Istnieje wiele przypadków zagłodzenia się na śmierć.
Bibliografia:
- http://wsmlegnica.pl/images/pliki/uczelnia/publikacje/zeszyt_naukowy_23-1_2020-1.pdf#page=9
- https://www.aafp.org/afp/2015/0101/p46.html
Nowy komentarz